نمایشگاه نقاشی سپیده نورمحمد منش

نا-تن

تن آغاز میکند.
تنِ بیچهره، چهرهی بی تن.
تنِ بوم، تنِ کتاب، تنِ کلمه.
کلمه تن را احضار میکند، رنگ نیز.
تنِ تهی، تهیِ تن.
تنِ بیسایه، سایهایم، بی تن.
تنِ تنیده در آینه، تنیده در بوم، تنیده در رنگ.
تن، تن میدهد. تن، دست میکشد، بیرغبت میشود، بیمیل.
تن شماره، شماره تن.
تن بینام میشود.
تنِ خط، خطِ تن.
تنِ طبیعت، تنِ زمین، تنِ درخت.
خمیره‌ی تن گِل میشود.
زبانِ تن، تنِ زبان.
تنِ قربانی، قربانیِ تن.
تنِ بیصاحب، تنِ غایب.
غروبی که تنها را در هم میتند.
تن یک تنه تمام میشود.
تن با باد میآید و بر باد میرود.
تنِ خفته، چه خفته در گور، چه در کنار یار، چه بر بوم.


تن از گِل برآمده و در خاک میشود.